Alex van Heeswijk

Schilderijen

 

Van de oude olieverfschilderijen van Alex van Heeswijk (1963-1969) zijn er niet veel meer bewaard gebleven. Het is voor Alex best wel een moeilijke stap gebleken om de stap te maken van pentekeningen naar schilderij. Doordat Alex in zijn tekeningen zeer dicht bij de werkelijkheid bleef en met minuscule streepjes en puntjes de details zichtbaar probeerde te maken, viel het abstracte van kleurrijk schilderen hem zwaar. Is het mengen van kleuren al een vak apart, datzelfde geldt zeker ook voor het aanbrengen van kleuren op canvas. Na een afwijzing voor de kunstacademie, waar hij vooral op het gebied van schilderen wilde bijleren, ging de prachtige kist met olieverftubes van Talens naar de zolder. Zelf een aantal witte doeken bleef daar jaren liggen. Veel tubes hebben zich tot zelfstandige kunstwerken verhard, wachtend op de massage van een uit varkenshaar bestaande kwast. Kwasten genoeg, maar de juiste streling heeft jaren ontbroken.

 

Van de oude doeken is het klassieke Zaanse Schanstafereel met molen ‘De Kat’ uit 1965 van de toen 11-jarige Alex bekend en bewaard gebleven. Het doek heeft enkele jaren geëxposeerd gestaan in de etalage van een schilderswinkel nabij de Zaanse Schans. Een met dikke klodders opgezet steigerend wit paard en een paar portretten getuigen nog van de zoektocht naar een eigen schilderstijl.

 

Heel soms werd er geschilderd, maar dan nog om cartoonfiguren tot kleur te brengen. Pas na 2000 kwam de kriebel enigszins terug om met verf aan de slag te gaan. Alex van Heeswijk schilderde een aantal kleurrijke Amsterdamse stadsgezichten met gevels en op basis van stadsplattegronden van de hoofdstad. Hij probeerde een aantal vormen van abstractie uit om te onderzoeken welke stijl het beste bij zijn mogelijkheden paste. Een succesvol voorbeeld is het vlot geschilderde halfronde straattafereel van de Vijzelstraat uit 2010. Ook het op vet-wit, dik opgezette olieverf stadsgezicht van ‘Amsterdam platte grond’ uit 2007 is een mooi voorbeeld van een zoekende techniek.